Ο αγαπημένος ποιητής της αγάπης με τη μεγάλη και χαμογελαστή καρδιά, ο Νικηφόρος Βρεττάκος, έφυγε από τη ζωή ήρεμος, με θέα τον επιβλητικό Ταΰγετο, στις 4 Αυγούστου 1991, στο οικογενειακό του κτήμα, στην Πλούμιτσα Λακωνίας.
Ήταν αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές. Ο «ποιητής του φωτός και της αγάπης», όπως όλοι τον αποκαλούν, εξέφρασε με το έργο του το όραμα της Ειρήνης και της Δικαιοσύνης, που τόσο πολύ υποστήριζε.
Η έντονη ζωή του
Γεννημένος στις 19 Δεκεμβρίου 1911 στις Κροκεές Λακωνίας, ο Νικηφόρος Βρεττάκος έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στο αγαπημένο του οικογενειακό κτήμα στην Πλούμιτσα, όπου πάντα έβρισκε την ηρεμία και την αναζωογόνησή του. Μόλις ολοκλήρωσε το Λύκειο το 1929, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να ξεκινήσει τις ακαδημαϊκές του σπουδές.
Το όνειρό του αυτό το διεκόπη άδοξα από οικονομικούς και οικογενειακούς λόγους, που τον ανάγκασαν να εργαστεί και να «παγώσει» τις σπουδές του. Οι λόγοι αυτοί όμως, δεν στάθηκαν ικανοί να τον απομακρύνουν από το άλλο του μεγάλο όνειρο, την ποίηση. Στα τέλη του 1929 εξέδωσε την πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Κάτω από σκιές και φώτα», η οποία κέρδισε γρήγορα την προσοχή του αναγνωστικού κοινού.
Η δεκαετία του ‘30 ήταν αναμφίβολα η περίοδος της ακμής του, καθώς εξέδωσε 6 ποιητικές συλλογές, από τις οποία με διαφορά ξεχωρίζουν «Η Επιστολή του Κύκνου» του 1937 και «Το Ταξίδι του Αρχάγγελου» του 1938.
Η τιμητικές του διακρίσεις και η γενικότερη προσφορά του
Το 1940 τιμήθηκε για πρώτη φορά με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του «Το μεσουράνημα της φωτιάς», ενώ το δεύτερο Κρατικό Βραβείο ήρθε το 1956, για τον συγκεντρωτικό τόμο «Τα ποιήματα 1929-1951». Τίποτα δεν μπορεί να δηλώσει την αξία του έργου του περισσότερο, από το γεγονός πως είχε προταθεί τέσσερις φορές για το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Το 1955 τον βρήκε να παράγει σημαντικότατο έργο ως δημοτικός σύμβουλος Πειραιά (1955-1959), αφήνοντας ως αξιοσημείωτη παρακαταθήκη την ίδρυση του Πειραϊκού Θεάτρου του Δημήτρη Ροντήρη, του Ιστορικού Αρχείου, της Φιλαρμονικής Πειραιώς, και της Δημοτικής Πινακοθήκης.
Όταν ολοκληρώθηκε η αυτοεξορία του, την οποία πραγματοποίησε στην Ελβετία μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, επέστρεψε το 1967 στην Αθήνα κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης και το 1982 τιμήθηκε με το τρίτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης της καριέρας του για την ποιητική σύνθεση «Λειτουργία Κάτω από την Ακρόπολη». Στις 26 Φεβρουαρίου 1986 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Λίγους μήνες πριν ‘σβήσει’ αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Διαβάσε περισσότερα στο monopoli.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
