Στο διαδίκτυο, μπορείτε να διαβάσετε πολλά αστεία για μαέστρους. Τουλάχιστον, αυτό λέει ο Βρετανός αρχιμουσικός Mark Wigglesworth, ο οποίος μετρά σχεδόν μισό εκατ. λογοπαίγνια στο βιβλίο του «The Silent Musician: Why Conducting Matters». Ενώ υπερασπίζεται το πόντιουμ και τη μπαγκέτα στην κλασική μουσική σκηνή, το βιβλίο είναι επίσης ένας κριτικός προβληματισμός για την πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα της ορχήστρας, που συνδέεται τόσο με τη δύναμη όσο και με το μυστήριο.
Ο Wigglesworth αστειεύεται με το διάσημο στερεότυπο του μαέστρου ως κακομαθημένου μεγαλομανή... Κάποιου που δεν παράγει ήχο, αλλά που προχωρά σε υπερβολικές χειρονομίες μπροστά στην ορχήστρα, με τη μαγική μπαγκέτα του, και που στη συνέχεια δέχεται το χειροκρότημα του κοινού.
Η δύναμη και η αίγλη που συνδέονται με τη μπαγκέτα έχουν, για άλλη μια φορά, ξυπνήσει το ενδιαφέρον του κινηματογραφικού κόσμου. Το «Tár» του Τοντ Φιλντ, έφτασε στις αίθουσες τον Ιανουάριο, με την Κέιτ Μπλάνσετ να μετατρέπεται σε μια εγωπαθή και φανταστική μαέστρο ορχήστρας. Τον Μάιο ακολούθησε η γαλλική ταινία «Maestro(s)», του Bruno Chiche. Και, μόλις πρόσφατα, η βιογραφική ταινία αφιερωμένη στον Λέοναρντ Μπερνστάιν -με τον Μπράντλεϊ Κούπερ στον πρωταγωνιστικό ρόλο- έφτασε επιτέλους στο Netflix.
Η εμμονή του κινηματογράφου με τους μαέστρους θα συνεχιστεί και το 2024, με τη ρουμανική ταινία «The Yellow Tie», όπου θα δούμε τον John Malkovich να μεταμορφώνεται στον μεγάλο συνθέτη Sergiu Celibidache.
Το φαινόμενο αυτό δεν είναι καινούργιο. Υπάρχουν ταινίες με πρωταγωνιστές μαέστρους ορχήστρας ουσιαστικά από την αυγή της έβδομης τέχνης. Από τη βωβή ταινία «Hearts and Flowers» (1919) ή τις ταινίες «Break of Hearts» (1935) και «Unfaithfully Yours» (1948), όπου ο Charles Boyer και ο Rex Harrison έδωσαν αντίστοιχα ζωή σε δύο κορυφαίους μαέστρους.
Ακολούθησαν ρομαντικά δράματα, με το «Interlude» (1957) και το «Once More, with Feeling!» (1960), όπου βλέπουμε, αντίστοιχα, τον Rossano Brazzi να κάνει πρόβα την Πρώτη Συμφωνία του Brahms και τον Yul Brynner να κάνει πρόβα το συμφωνικό ποίημα Τα Πρελούδια του Franz Liszt. Και με το Counterpoint (1968), η φιγούρα του διευθυντή ορχήστρας ενσωματώθηκε στο πολεμικό δράμα, με πρωταγωνιστή τον Charlton Heston. Ωστόσο, υπάρχουν λίγες βιογραφίες πραγματικών μαέστρων ορχήστρας. Ίσως οι δύο πιο γνωστές είναι το «Young Toscanini» (1988) και το «Taking Sides» (2001).
Ηθοποιοί που διευθύνουν ορχήστρες
Τόσο στο «Tár» όσο και στο «Maestro», πραγματικές ορχήστρες έχουν διευθύνει οι ίδιοι οι ηθοποιοί... μια καινοτομία που αναφέρεται στα βιβλιαράκια και των δύο soundtracks, τα οποία εκδόθηκαν από την Deutsche Grammophon. Για να γίνει αυτό, τόσο η Cate Blanchett όσο και ο Bradley Cooper συμβουλεύτηκαν επαγγελματίες μαέστρους. Η ηθοποιός προετοίμασε αυτές τις ακολουθίες με τη συμπατριώτισσά της Natalie Murray Beale, ενώ ο Αμερικανός ηθοποιός είχε τη βοήθεια του Yannick Nézet-Seguin.
Όσον αφορά στο «Maestro(s)» - τη γαλλική ταινία του Chiche - ο ανταγωνισμός μεταξύ ενός πατέρα και ενός γιου μεταφέρεται από τη μελέτη του Ταλμούδ στη διεύθυνση ορχήστρας. Το καστ είναι δυνατό, αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από απλή ψυχαγωγία. Η διεύθυνση ορχήστρας είναι, για άλλη μια φορά, απλή διακόσμηση που κορυφώνεται σε μια περίεργη σεκάνς με τα δύο μπατόν που απεικονίζονται στην αφίσα της ταινίας.
Τέλος, το 2024 θα κυκλοφορήσει η ταινία «The Yellow Tie», μια βιογραφική ταινία για τον Ρουμάνο μαέστρο Sergiu Celibidache. Η ταινία γυρίστηκε από τον γιο του, Serge Ioan Celebidachi, μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου 2023.
Η ταινία, στην οποία πρωταγωνιστεί ο Τζον Μάλκοβιτς, παρουσιάζει τον Ρουμάνο μαέστρο στα γηρατειά του. Θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν η ταινία αυτή αποφεύγει να μετατρέψει τη γοητεία που ασκεί μια άλλη μεγάλη μορφή της ορχήστρας σε μια ακόμη καρικατούρα.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
