ΚΑΙΡΟΣ

17o Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας

Το 17ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας θα πραγματοποιηθεί από τις 14 έως τις 21 Ιουλίου. Διοργανώνεται για δέκατη έβδομη συνεχόμενη χρονιά στην Καλαμάτα, της οποίας Δήμαρχος είναι ο Παναγιώτης Ε. Νίκας, από το Διεθνές Κέντρο Χορού, με Καλλιτεχνική Διευθύντρια τη Βίκυ Μαραγκοπούλου.

Το Φεστιβάλ σε εποχές οικονομικής κρίσης

Το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας επιδιώκει κάθε φορά να παρουσιάζει ένα καλλιτεχνικό πρόγραμμα υψηλών προδιαγραφών με το χαμηλότερο δυνατό κόστος. Δεν υπερέβη ποτέ τον προϋπολογισμό του. Όπως είναι εύλογο, η οικονομική κρίση είχε ήδη από την προηγούμενη χρονιά επηρεάσει τον προϋπολογισμό του Φεστιβάλ, οδηγώντας στις αναγκαίες περικοπές όσον αφορά τη διάρκεια και τον αριθμό των παραστάσεών του. Φυσικά και φέτος, όπως όλοι, βρίσκεται ενώπιον των νέων οικονομικών προκλήσεων, τις οποίες προσπαθεί ν’ αντιμετωπίσει. Ταυτόχρονα, γνωρίζοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι έλληνες πολίτες, εφαρμόζει πολιτική συγκράτησης των τιμών των εισιτηρίων, έχοντας παράλληλα καθιερώσει ειδικές εκπτώσεις για συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών.
Ωστόσο, ακόμα και αν οι καταστάσεις επιβάλλουν περικοπές σε επίπεδο αριθμών, το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας δεν έχει κάνει εκπτώσεις στην καλλιτεχνική ποιότητα των παραστάσεων του προγράμματος. Η εμμονή στην επιδίωξη των στόχων του είναι ακριβώς αυτό που, κάθε χρόνο, ανοίγει στο Φεστιβάλ νέες προοπτικές και μεταθέτει τον ορίζοντά του όλο και πιο μακριά, παρά την αβεβαιότητα των καιρών.

Η ταυτότητα του φετινού φεστιβάλ: Πανανθρώπινα και πολιτικά ζητήματα

Στο πρόγραμμα του 17ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας περιλαμβάνονται δύο από τις πιο σημαντικές παραστάσεις ανάμεσα σε όσες έκαναν την εμφάνισή τους φέτος στις διεθνείς σκηνές: το Babel(words) των βέλγων χορογράφων Σίντι Λάρμπι Τσερκάουι και Νταμιάν Ζαλέ και το Political Mother του Ισραηλινού Χόφες Σέχτερ. Και οι δύο παραστάσεις αναφέρονται στην πολιτική και κοινωνική κατάσταση που βιώνει αυτή τη στιγμή ο δυτικός κόσμος. Αν και αντιμετωπίζουν το θέμα βλέποντάς το από διαφορετική σκοπιά, επικεντρώνονται και οι δύο στον άνθρωπο.

Μια πολιτικά φορτισμένη ματιά στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα είναι επίσης η παράσταση d.όπα! (dopamines of post Athenians) της ομάδας Αερίτες, σε χορογραφία Πατρίσιας Απέργη.

Το πρόγραμμα με μια ματιά

Βαθυστόχαστη και ταυτόχρονα ανάλαφρη, πολιτική, κωμική, πικρή, αυθεντική και ανθρώπινη, η παράσταση Babel(words) που υπογράφουν από κοινού ο Σίντι Λάρμπι Τσερκάουι και ο Νταμιάν Ζαλέ ανοίγει το πρόγραμμα του 17ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Χτίζοντας και γκρεμίζοντας αόρατους πύργους, μέσα στο υπέροχο, ευρηματικό σκηνικό του Άντονυ Γκόρμλεϋ, μια παλλόμενη ανθρωπότητα, σκληρή, τρυφερή, ολοζώντανη και σε όλο της το μεγαλείο, ξαναζεί επί σκηνής μια Βαβέλ αντεστραμμένη, μια Βαβέλ των ονείρων, της συμφιλίωσης και της συμβίωσης• μια Βαβέλ πολύχρωμη και πολυφωνική σαν το ανομοιογενές πλήθος του Πλανήτη. Εκεί, την ασυνεννοησία καταργεί η ευεργετική παρέμβαση της μουσικής. Ο Σίντι Λάρμπι Τσερκάουι δεν χρειάζεται συστάσεις στο ελληνικό κοινό: είναι το παιδί-θαύμα της βελγικής σκηνής, το οποίο ενηλικιώθηκε. Ο Νταμιάν Ζαλέ, συνεργάτης του Τσερκάουι από την αρχή, μας είναι επίσης γνωστός από το D’avant, που παρουσιάστηκε (επί Παραολυμπιακών) το 2004.

Πόσον καιρό μπορεί να κρατήσει μια υπόκλιση; Eυρηματικό, αστείο και μαζί μελαγχολικό, το Playing Ensemble Again and Again παρουσιάζει μια ομάδα ηθοποιών που, καθώς υποκλίνονται, διασχίζουν το χρόνο, τη μνήμη και την κοινή εμπειρία. Η Ivana Muller, η δημιουργός του, έκανε την εμφάνισή της στην κεντροευρωπαϊκή σκηνή του ζωντανού θεάματος πριν από περίπου δέκα χρόνια. Τα έργα της, ορόσημα της σύγχρονης ερευνητικής δημιουργίας, χαρακτηρίζονται από την ανατρεπτική και αποκαλυπτική χρήση του λόγου.

Οι sinequanon είναι μια ομάδα που έχει γράψει ιστορία στο χώρο του σύγχρονου χορού στην Ελλάδα. Το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας τούς ανέθεσε τη χορογραφία του έργου Okho του Ιάνη Ξενάκη. Το κομμάτι ενάσσεται σε μια μουσική βραδιά με έργα για κρουστά των John Cage, Ιάνη Ξενάκη, Yoshihisha Taira και Βαγγέλη Κατσούλη, τα οποία θα ερμηνεύσει ζωντανά το σύνολο κρουστών ΤΥΠΑΝΑ του Δημήτρη Δεσύλλα. Η συνολική παράσταση ονομάζεται Projections και σκοπεύει να μας ταξιδέψει στις ρίζες μας μέσω του ήχου των κρουστών: της τάμπλα, των αφρικανικών τζέμπε, των θιβετιανών ρινς και μιας πληθώρας οργάνων από ένα μεγάλο πολυπολιτισμικό φάσμα, γνωστών και άγνωστων στο ευρύ κοινό.

Με σπουδές θεατρολογίας και χορογραφίας και με πέντε έργα στο ενεργητικό της, η Πατρίσια Απέργη είναι μια φρέσκια παρουσία στα ελληνικά πράγματα του χορού. Η παράσταση d.όπα! που χορογράφησε για την ομάδα της, τους Αερίτες, είναι ένα σπάνιο δείγμα διεισδυτικής καλλιτεχνικής ματιάς σε θέματα όπως η εθνική υπερηφάνεια, ο τρόπος διασκέδασης των Ελλήνων ή ο ανταγωνισμός μεταξύ τους. Διαπραγματεύεται δηλαδή την ταυτότητα του σύγχρονου Νεοέλληνα και την καταγωγή της θέτοντας παράλληλα το ερώτημα: «Πόσα ‘‘όπα’’ μας χρειάζεται να ψιθυρίσουμε μέχρι να σηκωθούμε;»

Ο επόμενος επισκέπτης του προγράμματος είναι ο Κριστιάν Ριζό: αναμφίβολα μια από τις πιο σημαντικές μορφές της σύγχρονης τέχνης στη Γαλλία. Τα έργα του αινιγματικά, μυστηριώδη, γεμάτα ερωτηματικά, τελετουργίες και σύμβολα, στα όρια της ένωσης του πραγματικού με το φανταστικό, μιλούν για τη σχέση μας με το χρόνο και με τις πιο ανεξερεύνητες περιοχές του ασυνείδητου. Στο b.c, janvier 1545, fontainebleau, μια αργή, νυχτερινή τελετουργία γεμάτη ακατανόητη μαγεία μάς εισάγει στο αινιγματικό και μυστικό σύμπαν του χορογράφου και εικαστικού καλλιτέχνη.

Με καλές συστάσεις στο κοινό της Καλαμάτας, ο Ισραηλινός Χόφες Σέχτερ, τρομερό παιδί της βρετανικής σκηνής, χαρτογραφεί τους μηχανισμούς εξουσίας, την υποταγή και την αντίσταση στο νέο έργο του Political Mother, που κλείνει φέτος το Φεστιβάλ. Το δυναμικό σάουντρακ που υπογράφει ο ίδιος ερμηνεύεται από ένα ροκ συγκρότημα και μια στρατιωτική μπάντα επί σκηνής. Δέκα χορευτές ζωντανεύουν με καταιγιστική κίνηση ετερόκλητα στιγμιότυπα από πλήθη που εξεγείρονται, ροκ συναυλίες, δημαγωγούς σε παροξυσμό, ζευγάρια που αγαπιούνται, αιχμάλωτους σε απόγνωση: μια πρόσκληση ν’ αναλογιστούμε τις πολιτικές αντιφάσεις της ανθρώπινης συνύπαρξης. Πηγή: skai.gr