Του ΑΡΗ ΠΟΡΤΟΣΑΛΤΕ

Οι καθυστερήσεις των συρμών στο μετρό μπορεί να είναι λόγος εκνευρισμού. Όχι όμως και να καταλήξουν οι σπρωξιές σε μπουνιές με αίμα! Επιβάτες του θυμού, της οργής και της βίας. Πολίτες του θυμού, της οργής και της βίας, που αρχίζει με το κλάξον και καταλήγει στα χαρτάκια έξω από τα σπίτια και τις μολότοφ..

Καλά, σπρώχτηκαν και γρονθοκοπήθηκαν επιβάτες του μετρό, επειδή καθυστέρησε η άφιξη των συρμών; Ναι. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στην κοινωνική δικτύωση δεν αφήνουν περιθώρια διάψευσης. Ο θυμός εναντίον των μηχανοδηγών μετρό, του υπουργού Μεταφορών βρήκε εκτόνωση στο πρόσωπο διοπτροφόρου επιβάτη. Για μια θέση στον συρμό του μετρό..

Δικαιολογήθηκαν, δυστυχώς, πολιτικά πριν από λίγα χρόνια στον καιρό των μνημονίων, η οργή και η βία. Θεωρήθηκαν ότι είναι αποτέλεσμα της «δίκαιης αγανάκτησης» που ένιωθαν οι πολίτες λόγω της χρεοκοπίας του κράτους. 

Έτσι..απέκτησαν το «δικαίωμα» να συμμετέχουν στη «δολοφονία χαρακτήρων» και στη δημόσια διαπόμπευση ανθρώπων οι οποίοι «βαφτίστηκαν» ιδεολογικά εχθροί. Το παράπτωμα αυτών ήταν η διαφωνία τους με την γενικευμένη εντύπωση περί της μηδενικής ευθύνης των πολιτών στην οικονομική κρίση. Εννοείται πως η επίκληση στην «καλή» οργή και την οικουμενική βία έφερε πολιτικά οφέλη στους εμπνευστές της διχαστικής αντίληψης.

Και μπορεί, στη συνέχεια, να κρίθηκαν ξεπερασμένα πολιτικά εργαλεία, όμως είχαν ήδη ριζώσει στο θυμικό μέρους των πολιτών. Είχε ήδη καρποφορήσει το κακό..

Κοίτα τι γίνεται στους δρόμους: Με την κόρνα πατημένη στην καθυστέρηση κλάσματος δευτερολέπτου όταν ανάβει το πράσινο. Η πίεση στον προπορευόμενο που προσπαθεί να παρκάρει. Βλέμματα βλοσυρά, μούτρα αγριεμένα, όλο το δίκιο παρκαρισμένο σε μια αντίληψη που αναζητεί εχθρό. Ένα θύμα, δηλαδή, πάνω στο οποίο θα ξεφορτωθεί η οργή. Επι της ουσίας, μανιέρα οργής, που όμως δεν μειώνει την ένταση ούτε και το κακό που μπορεί να προκαλέσει. Κι ενώ η κοινωνία προσπαθεί να αφήσει το παρελθόν πίσω της, αυτό ξεπετάγεται μπροστά με την πρώτη ευκαιρία. Λυπηρό, αλλά πραγματικό..

Το σωστό είναι να το κοιτάξουμε αυτό. Κοινώς να κοιταχτούμε! Θα (μας) μείνει κουσούρι. Δεν θα ναι το πρώτο, αλλά είναι επικίνδυνο..

ΥΓ 1: Είναι καθημερινό φαινόμενο η καθυστέρηση των συρμών του μετρό και ο συνωστισμός των επιβατών στους σταθμούς. Το πρόβλημα επιδεινώνεται στον σταθμό του Συντάγματος. Η εταιρεία λειτουργίας του Μετρό δείχνει να έχει παραλύσει. Είναι προφανές ότι τα σχήματα της κρατικής λειτουργίας στις συγκοινωνίες έχουν καταρρεύσει. Φαντάζομαι κάποια στιγμή το υπουργείο Μεταφορών θα αντιδράσει..

ΥΓ 2: Ο Δήμαρχος Αθηναίων Κ. Μπακογιάννης είχε μια σωστή ιδέα. Να φωταγωγήσει ενόψει των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς με περισσότερο φως τη σκοτεινή Αθήνα. Έτσι, συμφώνησε με χορηγούς να αναλάβουν εκείνοι τον φωτισμό των κεντρικών δρόμων, ώστε να εξοικονομηθούν φωτάκια και στολίδια για όλες τις συνοικίες. Δεν ευθύνεται ο Κ. Μπακογιάννης για τις επιλογές του Ιδρύματος Ωνάση και της Coca Cola στον φωτισμό των οδών Βασιλίσσης Σοφίας και Πανεπιστημίου αντιστοίχως.
        
Ατυχείς και οι δύο εάν κρίνουμε από την σφοδρότατη αντίδραση μέρους του κοινωνικού συνόλου. Κακά τα ψέματα. Εάν αφαιρεθούν τα παραδοσιακά στοιχεία παύει το νόημα των Χριστουγέννων. 
Συνέβη όμως και κάτι ακόμη που προκάλεσε περαιτέρω απογοητευτική εντύπωση: Η εκπρόσωπος του Ιδρύματος με μια ανακοίνωση γεμάτη έπαρση και διδακτισμό επέπληξε τους πολίτες που επιθυμούν τον παραδοσιακό στολισμό ως ανίδεους να αντιληφθούν την πρωτοποριακή αντίληψη, που η ίδια κατέχει..

ΥΓ 3: Στο μεταξύ, άλλοι ενοχλημένοι από την ενασχόληση με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια διαμαρτυρήθηκαν για την ελαφρότητα του θέματος καθώς ο τόπος διέρχεται πάλι κρίσιμες στιγμές στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το ενδεχόμενο ενός πολέμου δεν αφήνει περιθώρια για πανηγύρια!

ΥΓ 4: Τελικά, μήπως τα Χριστούγεννα ενοχλούν;..