Ο ανασχηματισμός συμβίωσης, ενός προγραμματισμένου διαζυγίου

Η συγκατοίκηση και γενικότερα η συμβίωση στη ζωή, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Συνοδεύεται από συμβιβασμούς, αναθεωρήσεις, ψέματα, καυγάδες και πολλές φορές φτάνει ακόμα και στη ρήξη. Κυρίως αυτά τα επεισόδια είναι πιο συχνά και πιο ακραία, όταν οι «δύο», διαπιστώσουν εκ των υστέρων ότι πλανεύτηκαν και τελικά δεν ταιριάζουν, λόγων διαφορετικών καταβολών και ιδεολογικών ερεθισμάτων.

Φαντάζομαι λοιπόν, ότι η συμβίωση στην πολιτική είναι ακόμα πιο δύσκολο ζήτημα, ειδικά όταν αυτή δεν προέρχεται από προγραμματικές συγκλήσεις με εκατέρωθεν υποχωρήσεις, αλλά καθαρά από την αναγκαιότητα να σχηματιστεί έστω και οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Κατά τη γνώμη μου, γίνεται και άλυτο σταυρόλεξο, όταν η κομματική αυτή συνεργασία, αναπτύσσεται μεταξύ κομμάτων διαφορετικής πολιτικής χωροθέτησης και ιδεολογίας και ειδικά στην Ελλάδα μετά το 2015, όπου διαχωρισμός μνημόνιο – αντιμνημόνιο, πλέον δεν υφίσταται  καθώς όλα τα κόμματα, εκτός του ΚΚΕ, έχουν υπογράψει.

Μια τέτοια προβληματική συνεργασία εξ’ αρχής ήταν αυτή του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝ.ΕΛ, που προήλθε από αναγκαιότητα και όχι από θέλξη. Τα παρατράγουδα αυτής της προβληματικής πολιτικής συμβίωσης, τα έχουμε δει κατά τη διάρκεια της διακυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με πολιτική διγλωσσία, με ψήφιση νομοσχεδίων, με τη συμβολή άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά εσχάτως και με την απειλή Καμμένου, για αποχώρηση από την κυβέρνηση, όταν η συμφωνία των Πρεσπών φθάσει στη Βουλή.

Και ενώ θα περίμενε κανείς ότι πλέον αυτή η πολιτική σχέση που έχει φθαρεί και περνά σε χρονοδιάγραμμα διαζυγίου, θα αρχίσει να προετοιμάζει το έδαφος για τη ρήξη, τελικά μέσω του ανασχηματισμού, δείχνει να ενισχύεται σε μια προσπάθεια να διατηρηθεί έστω και μηχανικά μέχρι τέλους.

Ας δούμε όμως τα παράδοξα του ανασχηματισμού:

-Ο πρωθυπουργός συγκρότησε μια από τις μεγαλύτερες σε αριθμό κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης αριθμώντας 53 μέλη. Αυτό και μόνο το στοιχείο αποδεικνύει ότι και λόγω της μακράς προεκλογικής περιόδου, έγινε μια προσπάθεια να χωρέσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι για να εξυπηρετηθούν οι διακομματικές ισορροπίες αλλά και οι επικοινωνιακές επιλογές της διεύρυνσης του Αλέξη Τσίπρα.

- Η παρουσία των ΑΝ.ΕΛ στην κυβέρνηση αυξήθηκε κατά δύο στελέχη (από 6 στους 8) με την υπουργοποίηση της Κατερίνας Παπακώστα και της Μαρίνας Χρυσοβελώνη. Μάλιστα αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η στάση των ΑΝΕΛιτών υπουργών και ειδικά μετά την 30η Σεπτεμβρίου, όταν θα έχει ολοκληρωθεί το δημοψήφισμα στα Σκόπια. Ας μην ξεχνάμε τον περασμένο Ιούνιο όταν στους εορτασμούς για τα 105 χρόνια από την απελευθέρωση των Σερρών, η αρμόδια τότε υπουργός Μακεδονίας και Θράκης και τοπική βουλευτής Μαριά- Κόλια Τσαρουχά (που παρεμπιπτόντως άλλαξε υπουργείο), επικαλέστηκε υποχρεώσεις και δεν παρέστη ποτέ, με τον Παναγιώτη Κουρουμπλή να εκπροσωπεί την κυβέρνηση και να τυγχάνει των σχετικών αποδοκιμασιών. Θα συνεχιστεί άραγε αυτό το κρυφτό;

- Στα πολυδιαφημισμένα από πλευράς Μαξίμου ανοίγματα σε δεξιά και κέντρο, μάλλον ο πήχης έπεσε χαμηλά. Η Κατερίνα Παπακώστα και η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ήταν γνωστό εδώ και μήνες ότι επιθυμούσαν να μπουν στην κυβέρνηση και σίγουρα δεν ήταν οι πρώτες επιλογές. Σε αυτήν την κατεύθυνση προστέθηκαν και οι επιλογές της πρώην ευρωβουλευτή και υπουργού του ΠΑΣΟΚ Μυρσίνης Ζορμπά και την επιστροφή του προερχόμενου από το ΠΑΣΟΚ Μάρκου Μπόλαρη. Αντίθετα ονόματα όπως η Λούκα Κατσέλη, ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Χάρης Παμπούκης ακόμα και ο Ευάγγελος Αντώναρος, που ακούστηκαν, δεν προχώρησαν.

- Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι είθισται ο ανασχηματισμός να χρησιμοποιείται κυρίως ως εργαλείο, για να δοθεί επικοινωνιακή ώθηση σε μια κυβέρνηση που έχει φθαρεί. Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει να υπάρξουν και επιλογές προσώπων που θα προκαλέσουν αίσθηση, όμως ο ανασχηματισμός αυτός έμεινε στην σκιά καθώς περισσότερο αίσθηση προκάλεσε η επιστροφή του Πάνου Σκουρλέτη στο κόμμα.

Στα στοιχήματα του νέου σχήματος είναι το αν θα αποδώσει η  επιλογή των νέων προσώπων που πλέον θα κριθούν με την ανάληψη των καθηκόντων τους και όχι από την ηλικία τους.

Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζει το πώς θα αποδώσει το «γυναίκειο πλήρωμα» του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Και οι όποιες ενστάσεις δεν είναι φυλετικές, αλλά είναι δεδομένο ότι η εγκληματικότητα αποτελεί μεγάλο πονοκέφαλο για την κυβέρνηση. Επίσης, είναι γνωστό ότι στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπήρχε και μεγάλη προθυμία για την ανάληψη του σχετικού χαρτοφυλακίου. Απομένει να δούμε αν η ιατρός κ. Όλγα Γεροβασίλη και η μεταγραφή και νομικός κ. Κατερίνα Παπακώστα θα «βάλουν τα γυαλιά» στους άντρες προκατόχους τους.

Y.Γ Με την είσοδο της μέχρι πρότινος ανεξάρτητου βουλευτού Κατερίνας Παπακώστα,  η κυβερνητική πλειοψηφία  επανήλθε στους 153 βουλευτές, καθώς με την διαγραφή του Δημήτρη Καμμένου είχε πέσει στους 152.
Πηγή: Φώτης Νάκος